In juni 2024 (ín het homesports weekend!) ben ik moeder geworden van mijn tweede kindje. Na een prima en lange zwangerschap moesten we na de bevalling toch in het ziekenhuis blijven. Er was een vermoeden van een ontsteking/infectie en binnen no time was de molen aan het draaien. Verpleegkundigen, kinderarts, bloedafname, kweekje, er werd direct een infuus geprikt en mijn zoontje was nog geen 8 uur oud....
Deze eerste dagen, na dit nieuws, je pasgeboren kindje aan een infuus en andere draadjes en monitoren, waren vreselijk.
Toch waren er grote verschillen. Mijn kindje was voldragen, het ziekenhuispersoneel was er snel bij. En misschien wel het belangrijkste, Ik mocht bij mijn zoontje zijn. We sliepen op dezelfde kamer. Ik mocht hem vasthouden, knuffelen, voeden en elke avond mocht hem een dikke vette nachtzoen geven.
Deze gebeurtenissen hebben mij extra motivatie gegeven om zoveel mogelijk nachtzoenen te verzamelen! Voor iedereen die deze nachtzoenen oh zo graag aan hun zieke kind wil geven.
