Tot we ouders werden van Saar kende we de huizen enkel van de collectehuisjes bij de McDonalds. Van te voren wisten we al dat Saar geboren zou worden met een hartafwijking en de kans op een verblijf in het rondald mcdonald huis groot zal zijn. Wat we voor haar geboorte nog niet konden inschatten was dat we de eerste 2 jaar van haar leven meer in het huis in Groningen(en UMCG) zouden zijn dan thuis. Zo kregen we echt een (t)huis ver van huis.
We wisten hoe fijn het was, maar ervaarden dit pas echt toen Saar voor een operatie naar Great Ormond Street Hospital werdt doorverwezen. Terwijl Saar op de CICU lag te vechten voor haar leven in hartje Londen moesten wij (7 weken lang) op zoek naar een hotel in de buurt. Vaak vol, duur en geen kook of was mogelijkheden. Het belangrijkste is dat je kind veilig is maar zelf een veilige, warme plek hebben op op te laden is zo belangrijk. Na 7 weken waren we zo dankbaar voor het huis in Groningen! Daar verbleven we toen nog 4 maanden voordat Saar met ons mee naar huis mocht.
Een ding is zeker, Saar zal nog meerdere opnames krijgen. En wij dus nog regelmatig in het huis verblijven. Gepland of ongepland, het is fijn om te weten dat in ons geval in Groningen een (t)huis voor je is. Dit is zo belangrijk voor ons en andere ouders dat ik mee loop met Team Kop d'r veur.
